کد مطلب:51756 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » متفرقه

چگونه يعقوب بوي پيراهن يوسف را كه از مصر براي او فرستاده بود فهميد، ولي افتادن او درچاه كه در نزديكيش اتفاق افتاده بود را نفهميده بود؟

پاسخ به اين سؤال چندان پيچيده نيست، چرا كه علم آنها نسبت به امور غيبي متكي به علم و اراده پروردگار است، و آنجا كه خدا بخواهد آنها مي​دانند هر چند مربوط به دورترين نقاط جهان باشد.



آنها را از اين نظر مي​توان به مسافراني تشبيه كرد كه در يك شب تاريك و ظلماني از بياباني كه ابرها آسمان آن را فرا گرفته است مي​گذرند، لحظه​اي برق در آسمان مي​زند و تا اعماق بيابان را روشن مي​سازد، و همه چيز در برابر چشم اين مسافران روشن مي​شود، اما لحظه​اي ديگر خاموش مي​شودو تاريكي همه جا را فرا مي​گيرد بطوري كه هيچ چيز به چشم نمي​خورد.



شايد حديثي كه از امام صادق(ع) در مورد علم امام نقل شده نيز اشاره به همين معني باشد، آنجا كه مي​فرمايد «خداوند در ميان خودش و امام و پيشواي خلق، ستوني از نور قرار داده كه خداوند از اين طريق به امام مي​نگرد و امام نيز از اين طريق به پروردگارش، و هنگامي كه بخواهد چيزي را بداند در آن ستون نور نظر مي​افكند و از آن آگاه مي​شود».



و شعر معروف سعدي نيز ناظر به همين بيان و همين گونه روايات است



بگفت احوال ما برق جهان است

گهي پيدا و ديگر در نهان است



گهي بر طارم اعلا نشينيم

گهي تا پشت پاي خود نبينيم





(جهان در اينجا به معني جهنده است و برق جهان يعني برق جهنده آسمان).



و با توجه به اين واقعيت جاي تعجب نيست كه روزي بنا به مشيت الهي براي آزمودن يعقوب از حوادث كنعان كه در نزديكش مي​گذرد بي خبر باشد، و روز ديگر كه دوران محنت و آزمون به پايان مي​رسد، از مصر بوي پيراهنش را احساس كند.

---

قصه هاي قرآن


حضرت آيت الله مكارم شيرازي